Տարօրինակելով տարօրինակվածը

———————- ——————— ———————– —————— ——————- —————
———————- ———————– ——————- —————– ———— ————— —————— ————-
—————— —————– —————- —————– ————— —————- ————— ———– ———-
——— ————– ——————- —————– ————– ————- ——————– ——— ———–
———- ——————- —————– —————- ——————- ———- ——————- ————- ———- ———-
—————— —————– —————- —————– ————— —————- ————— ———– ———-
——— ————– ——————- —————– ————– ————- ——————– ——— ———–

Կուզենայի՝ ամենուր կյանք լիներ՝ նույնիսկ երբեմն իմ ուսումնասիրածը միայն, բայց միշտ կյանքը լիներ։ Գայանե Խաչատրյան

Վախի մեջ եմ ապրում և ուրախանում, որ ապրում եմ, ինչ-որ բան տեսնում՝ ուրիշի վիշտը, կարեկցում եմ, ձուլվում մեջը, դրա կարիքն ունեմ, և մեծ մտահաղացման մեջ ամենն արտահայտում: Սերգեյ Փարաջանով

Ազատ մարդ, ազատ քաղաքացի, ինքնորոշված, ինքնիշխան կին և մի համակարգ, որը ռեակցիա է տալիս, որը չի պարունակում որևէ ստեղծագործական միտք, ստեղծագործական պրոցեսներ։ Արմինե Առաքելյան

 

Հունիսի 3, 2016 թվական։ Նախկին ԿԳԲ-ի՝ այժմ Հայաստանի ազգային անվտանգության շենք։ Նալբանդյան-Խանջյան անկյուն։ Երկու կին․ մեկը նստած է աթոռին, մյուսը կանգնած է՝ ձեռքին անձրևանոց։

մանրամասները՝ տեսանյութում